‘’t Kan mich gieën vets schille as ge mich tegen m’n vets gèèft!’ (Het kan mij niets schelen als je mij tegen mijn voeten geeft!)
‘Vets’ is oorspronkelijk een klein stukje stof of draad, een pluisje of een lor en het woord komt blijkbaar uit het Duits (Fetzen). De stap van “pluisje” naar “niets” is niet groot, vandaar dus dat het je “niets kan schelen” als het je ‘gieën vets (of lor) kan schille’.
Bij uitbreiding wordt in het Peerder dialect ‘vets’ ook voor stuk stof gebruikt en de stap naar “broek” is in die context ook heel begrijpelijk. Wie dus tegen zijn ‘vets’ (of ‘vetse’) krijgt, krijgt tegen zijn broek, lees: tegen zijn, pardon my French, … kont!
Soms is dat letterlijk te interpreteren, soms figuurlijk, maar je krijgt in ieder geval “feedback” zoals we dat nu op zijn mooist zeggen: een stamp, een knauw of een ‘hoeëp gr.ommeles’ (een hoop gemopper)!
Maar als het je toch ‘gieën vets kan schille’ (geen lor kan schelen) dan helpt het toch allemaal niet veel!
Nog ‘vets’:
https://etymologiebank.nl/trefwoord/vets1
Eerste publicatie in Blikveld nr. 45 van 10 november 2023.
Louis Dingenen